نقدی بر اشعار فروغ (از زبان شجاع الدین شفا)

لطفا بخونید و نظرتون رو در این مورد بگین
 

فروغ فرخزاد شاعره معاصری است که سبک و شیوه خاصی را در شعر و ادبیات فارسی ابداع نمود .

او تمام احساسات خود را بی پروا و بدون پرده پوشی در قالب شعر بیان کرده و همین بی پروایی است که او را از دیگر شاعران متمایز کرده است .

عمده شاعران زن در تاریخ ادبیات ایران ، یا جزء دربار خاندان سلطنتی بوده اند و یا از طبقات مذهبی که هر یک از آنها در حیطه خاصی شعر می گفته اند و به سختی می توان شعر آنها را از شاعران مرد تشخیص داد ، اگرچه شعر آنها از احساسات رقیق زنانه بی بهره نیست ولی هیچیک از آنان همانند فروغ تمایلات شهوانی و خواسته های درونی خود را به صراحت بیان نکرده اند .

به نظر من مهمترین مسئله ای که فروغ را از دیگران جدا می سازد این است که ، همه انسانها دوست دارند که تمایلات و خواسته های درونی خود را پنهان کنند ولی فروغ نه تنها آنها را پنهان نساخته ، بلکه با زبان شعر و به شیواترین کلام این احساسات را روی کاغذ آورده است .

یکی از دلایل استقبال از اشعار فروغ ، شفافیت سخنانش و رک بودن کلام اوست بدون اینکه به عادات موجود در جامعه توجهی داشته باشد .

فروغ توانست برای خود مکتب مشخصی بوجود آورد که البته هنوز تا حد کمال هنر فاصله زیادی دارد ، ولی عناصر اصلی این مکتب یعنی قدرت توصیف ، شور و حرارت فراوان ، تجسم بی پردهء عواطف و احساسات ، و توجه خاص به جنبه جسمانی عشق می باشد .

فروغ هنرمندی است که گناهش فقط توصیف آن احساساتی است که اگر هم گناهکارانه باشد ، بسیاری از ما بیش از او از لحاظ داشتن این احساسات گناهکاریم به اضافه این گناهی که خیلی از مدعیان اصلاح دارند و او ندارد ، که ایشان برای پوشاندن آنچه فکر می کنند دست به دامن گناه دیگری می زنند که دورویی و ریا نام دارد . کدام یک از ما می توانیم ادعا کنیم که هرگز این تمناهای ناگفتنی را در دل خود احساس نکرده ایم ؟